Barış ÇOCUK Şiiri - Bahri Yıldırım

BARIŞ ÇOCUK

Bir bebeği kucakladı kadın
Kendi evladı gibiydi sıcaklığı
Kanı kaynadı için için
Gözlerine baktı derin derin
Adı Barış’mış
Ya da kardeşmiş Barış’a
Onunla ağladı gözleri
-
Açlığını okudu dudaklarından
Lal olmuş dillerden dinledi hüznünü
Daha bir kuvvetlice sardı kollarını
Közü duruyordu yırtık elbiselerin üstünde
Yüreğine vurulmuş bir hançerin
Yüreklice içti buz gibi ellerden,
inancın zaferini
-
Sevgiler fısıldadı kulağına
Bir avuç umut koydu kundağına
Bir küçük uçurtma sıkıştırdı kucağına
Uzandı, tuttu küçücük elleri
Demek buymuş dedi
Yüreğimdeki sancının nedeni
Ve inadına her deli şafakta,
Milyonlarca kez
Barış çocukları doğurdu
Yüz akıydı, anasıydı güzelliklerin
-
Bir başka titredi dudakları kadının
Anayım dedi ben anayım
Dolu doluyum,
Anadolu’yum
İyi bak gözlerime
Al yüreğimden sevgimi
Bir Ağrı Dağı’na koy
Bir Çukurova’ya
Bir türkü olsun Toroslar’da
Efelensin Afyon Ovası’nda
Bir asi dalga oluversin
Egenin masmavi sularında

Ben ki Nazım’ı salladım
salıncaklarda,hamaklarda
Ahmet Arifler büyüttüm prangalarda
Mustafa Kemaller yetiştirdim dünyaya bedel
Kaç Yunus,kaç Dadaloğlu kaç Köroğlu
Geldi geçti düşman çatlata çatlata,dudaklarımdan
Kaç yiğide,kaç ozana helal ettim sütümü

İyi tanı beni Barış çocuk
İyi bak gözlerime
İyi bak evlatların hası

Ve …
Kalk ayağa, hadi
Bir Pir Sultan edasında diren zulme
Bir Kubilay asaletiyle başkaldır karanlığa
Yüreğime ses ol Barış çocuk
Derman ol dizlerime
Kaçırma gözlerini
Bayrak ol topraklarıma
Dalgalan gururla
Çok büyü,çabuk büyü
Beni çaresiz sanmasın kimse
Kucağım ana kucağın
Toprağım vatanındır
Umutlar büyüt yarına
Sen de çabuk büyü
Büyü de tez yıkılsın karanlığın saltanatı