Barış Çiçekleri Açacak Sevgi Tarlalarında

gümüş umutlarım vardı
pırlantadan düşlerim
çocukluk yıllarımda.
uzun yıllar,uzun yollar katettik hayatta
unutuldu umutlar,düşler
o en masum gülüşler...

büyüdü çocuklar,unutuldu o günler
babam bana oyuncak radyo almıştı
7. yaş günümde
annemse şiir kitapları alırdı hep
oyuncaklarımı kaybettim hep
annemin aldığı kitaplar hala rafımda
ben elektroniği seçtim meslek olarak
şiir ise tek vazgeçilmezim hayatımda...

oysa rakadaşım erol'un babası,
hep oyuncak tüfek,oyuncak tabanca alırdı
o da bizi silahlarıyla esir...
ben duyguları paylaşıyorum
şimdilerde şiirlerimde
şiir yürekliler tanıyorum...

arkadaşım erol mu?
en son
yeni taşındığım semt karakolunda görmüştüm
on yıl kadar önce
gözlerini kaçırmıştı benden
ellerini saklamıştı
görmemem için ellerindeki kelepçeleri...

yakınlarda bir gazete haberinde okudum
meğerse sonunda terörist olmuş
cizre de bir çatışmada
alnından tek kurşunla vurulmuş...

içim yandı,yüreğim ağladı
oyuncak silahlara bile güvenim kalmadı.

analar,babalar
oyun diye yanılmayın
canınızdan kopanlara
oyun için bile olsa
tabanca tüfek almayın...

onlar barışın beyaz güvercinleri
sevgi bağının tomurcuk gülleri
hayatın en masum hali
tomucuk güllerimizi
açmadan koparmayın...

tüm barış dolu sevgi dolu gönüllere ithafen...
murat nail güney 2004 temmuz bornova/ İzmir