Barış Aluk Şiirleri - Şair Barış Aluk

Ve hayat,
böyle bir şey işte; bazen dalga geçer insanla...

(29.06.2006) Kabataş

..............................Yaşam ilk nefesinle, doğduğun an değil
..............................Nefesinin yanına nefes eklediğin zaman başlar!


Korkunun bıçakları ışıldarken karanlıkta
haykırdı musalla taşında bir beden

Denize nazır bir şehirde
Hasret vurdu içimin koylarına
Elim yüzüm yalnızlık karası.

Küçük bir ev vardı sahilde
Gidip de dönmeyenlerden kalma

Pergel misali,
.......kendi etrafında dönüyor hayat
ve ben,
.......kendimi hapsediyorum
.................çevreme çizdiğim daireye.

Dayadım sırtımı elma ağacına
Gördüm ki,
gurbet olmuş meyvesi.

Yeşil bir şiir oldu içim
Kışlada gün döndü

Yanaştı hüzün gemisi
................tüm yüküyle özlem limanına
Neyler şimdi bu gönül.

Vurdu dibe yeşil düşler
...............boğulur soluğum içimde

Beş kardeşten ikincisi Cuma Ali
Bilmez okumasını yazmasını
Beklerken ülkemin en güneyini büyük abisi
Ona düşmüş beklemek kuzeyi.

Davullar çalınmış, çatmış zaman

Yıllar önce bu sayfaya ilk şiirimi eklediğimde bana getireceklerinden habersizdim. Bu sayfalardan çıkıp gelen çok insan geldi geçti hayatımın bir köşesinden. Ablam, abim ya da kardeşim oldu; birisi hariç!

Bir gün bu sayfalardan bir isim düştü imge gibi kalbime. O zamanlar kalbime doğmuş olmalı ki; 'Tutsak Sevda' demiştim adına. 'Geçer elbet sokağından kalbinin kilidini açacak çilingir' demiştim. Gün oldu 'Gepetto' deyip ustam dedi. Tesadüflere mi bağlanır artık, yoksa kaderde yazılana mı; kim ne derse desin bu sayfalardan çıkıp aynı yolda yürümeye, aynı heyacanı duymaya başladık ve bir baktım ki ben olmuşum sokağından geçen çilingir.

Şimdi düşündüm ki;
bu antoloji insanları adım adım izledi dizelerimizde attığımız adımların silüetini. Şimdi bu şiirin en önemli ünlemini ve en önemli soru işaretini yine bu sayfalarda atalım...