Bardağımdaki Su Şiiri - Fatma Leyla Deniz

Bizleri karınca ordusu gibi saran
Alevlerin ağzında
Tek başına
Son yaylım ateşini sabırsızlıkla beklediğim anlar
Oldu
Hiç kimseden yana değildim
Kendi gözlerimin başkalığıydı her şeyi
Olduğu gibi gören
Her gün ve her biçimde kendi
Zihnimde
Açık seçik olan
Buz parçasının keskin aydınlığında
Bize bir gerçeğin gönderildiğini
Biliyordum

Geçmişi
Tartıya koyup yeniden
Geçmişin bin bir sırrının saklandığı yerden
Sürüne sürüne
Çıkartıp ortaya
- O’nun güneşine –

Bir büyük dalga içindeydim
Bir ucu beşikte bir ucu mezarda
Olağanüstü karanlıkta
Biliyordum.

Beni ölüme doğru fırlatan doğumumdu
Ölümün içinden bakmayı öğrendim hayata
Bir diken acısının rahatlığına sığınarak
Sabrı öğrendim.
Ve
Öğrendim.
Şimdi bir yaşamın ucunda
Bir diğerinin eşiğinde
Duruyorum.
Sınırsız bir enerji ve belirsizlik yerine
Deneyimden süzülen sezgiyle
Kapsamı ve önemi açısından
Hiçbir niteliğin niteleyemeyeceği ve
Bu gerçeğe ulaşanlardan başka hiç kimsenin
Kavrayamayacağı
Sonsuz bir tat
Ve bir değer
Ve bir güzelliğe sahibim
Artık her şeyi müşâhede zevkiyle bilmekteyim
Bardağımdaki su
Daha dan daha tatlı