Barbar Levhaları Şiiri - Osman Tuğlu

Okşuyordum gece gündüz,
Bilmezken yukarıdan aşağıya mı
İçerden dışarıya mı
Okunacağını bile henüz.

Okşuyordum gayet mahcup,
Avuçlarına döküp mesh yağını
Bir fahişenin kirli iki ayağını
Ovar gibi bir meczup.

Canlıydı daha,
Dokundukça ellerimle
Diriliyordu şehvetli terimle
Kavak ağacından iki levha.

Dört yara söktüm teninden;
Harflerdi, işkencelerdendi.
Mürekkebi zifiri gecelerdendi;
Yıkayıp akıttım bedeninden.

‘Okumak’ yazmaktı, anladım;
Hatırlamaktı eski hayatlardan.
Gerisi kolaydı, tarihi tamamladım
Havadaki feryatlardan.

Osman TUĞLU