' Baran ' Şiiri - Gülay Bakır

Baran!

Bütün günahlardan arındıran yağmurumsun, çiğ tanemsin

Kara kaşların kara gözlerinle, var olma sebebimsin

Katlanılmaz acılarıma karşın, dayanma nedenimsin

En büyük aşk, görülmemiş bir sevda, ah be kuzum sen benim yüreğimsin

Özlüyorsun beni, benim seni özlediğim gibi

Bundan dolayı her gelişinde benden bir şeyleri koynuna alıp götürüşün

Kokumu özleyişinden değil mi ara sıra bu suskunluğun?

Ben bir dağ adı verdim sana, asla yıkılmayasın diye

Bir dilde yağmur adı verdim ki; doğa kadar güçlü olasın diye

Ben can verdim sana canımla can bulasın diye.

Dünyaya gözlerini açışınla başladı nefes alışlarım

Koynumda uyutmalarım kokunu hep duyumsamak isteyişimdendi

Şimdi öyle özlüyorum ki seni,

Hep hasretimsin, yanımda olsan, koynumda uyutsam bile bitiremediğim özlemimsin

Baran!

Gözlerimin ferisin

Dünyaya meydan okuyuşumun adı Baran’sın

Sevgimin, sevdamın tek adresi Baran’sın

PAŞAM!

“SEN BENİM HERŞEYİMSİN…….”