Banliyo Şiiri - Sinan Kılıç

07.30 baliyo treni
Sabahın en serin saatlerinde
çağırırdın sıcak yatağımdan beni.
Ben bir öğrenciydim oysa,
Asıl yolcun değildim.
Sen işçi taşırdın bu saatte.
Hani iğne atsan düşmez yere...
Öylesine bir kalabalıkta.
Nasılda uyurdu yolcuların,
Geceden kalma bir yarım saatcik kazanmak için
Tekerleklerin nakarat ninnisinde.
Bu yüzden belki sessizdir 7.30 banliyo treni.
Bu yüzden sessizlik herkesindir,
Bu yüzden sessizlik kutsal bir şeydir
O demir yığınında
Yani, kutsal olmayan yerde.
Ve
Herşey kokar
her koku vardır 7.30 banliyosunda.
Yorgunluk kokar,
Daha günün başladığı saatte.
Uykusuzluk kokar,
Gecenin bittiği yerde.
Ter kokar,
Daha güneş bile doğmamışken.
Nikotin sarısı dişler kokar
Çünkü fırçalanmaz dişler,
Çünkü beklemez tren.
Nefes kokar,
Tütün kokar,
Yani betimlenemeyen şeyler kokar da;
Bir tek parfüm kokmaz
Bu trende
Her saatte...
Sinan Kılıç
1982 / Bartın