Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yazan yüreği kutluyorum.sevginiz eksik olmasın...
Gül bakışlım hani o ayrılırken gözlerindeki
Mahsun bakışların var ya ıslak kipriklerindeki
Bandırma tren garına koşarak gelmiştim sana
Elimde bir gül vardı sana uzatmıştım gözyaşlarıyla
Bir gülü kokladın bir bana baktın tren kalkarken
Hani o ellerini dudaklarına götürüp elveda ederken
Tatlı bir ayrılık öpücüğü verişin var ya içim kanarken
Hala unutamam o günü sevgilim resimlerine bakarken
Seninle aynı rüyayı görmüştük o gece sevgilim
Biribirimize ölesiye bir aşkla sarılmıştık sıcacık gülüm
Meğerse rüyada kavuşmak ayrılık demekmiş bebeğim
Andıkça gül bakışlarını içimdeki yaran kanar yeniden ay yüzlüm
O gün marmara denizine dökmüştüm ilk aşkın yağmurlarını
Martıların kanadına yazmıştım sevdamı aşk çığlıklarımı
Bir bulut alıp götürmüştü seni benden içim üşürken rüzgarda
Şimdi kimbilir hangi aşıklar gezer elele gönül gönüle aşıklar yolunda
Duygu yüklü güzel bir şiir okudum yüreğinize sağlık abimiz
çok etkileyici dizelerdi.tebrikler şair arkadaşım.
harika bir sevi şiiri okudum kalemizinden...yüreğinize ve emeğinize sağlık..kutlarım...ant+10
Enfes bir şiirdi... Ta derunuma işledi... Tebriklerimi ve tam puanımı sunuyorum! Selam ve saygılarımla...
Hüzünler şiirin sarmış her yanını...
Kutlarım güzel şiirinizi... Haz alarak okudum.. Saygılarımla..Lamia CANAY....
Ayrılığın kokusu dizelere sinmiş,tebrikler kaleme
Kaleminizden çıkan çalışmalarınızla paylaşımlarda bulunmak üzere sizi şiir edebiyat ağırlıklı portal sitemiz www.hayaldenizi.com 'da aramızda görmek isteriz
.
www.hayaldenizi.com
Birsen iBRAHİMHAKKIOĞLU
Ayrılığın rüzgarı sonbahar gibidir,döker yaprakları,şairin yüreğinde sonbahar dizeleri dökülmüş,yazan yüreği kutluyorum.sevgiyle kalın..
Sayın Gülle yüreğinize sağlık tebrıkler
Bir gülü kokladın bir bana baktın tren kalkarken
Hani o ellerini dudaklarına götürüp elveda ederken
Tatlı bir ayrılık öpücüğü verişin var ya içim kanarken
Hala unutamam o günü sevgilim resimlerine bakarken
TEŞEKKÜRLER GÜZEL DİZELERE NİHAT BEY İLK YORUM VE İLK PUAN BENDEN OLSUN. ŞİİRİNİZ HAYIRLI UĞURLU OLSUN.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta