Bana teşekkür etmeyeceksin - Garip Çoban

El nereye uzanacağını biliyor, gönülden gecenin nemine d/okununca.
Rengi değişiyor dönüp soyunuyor kainat.
Bir yaprak, bir kartanesi birde insan düşüyor sokaklarına.
Yansıyan ışık yetiyor secde olana.
Sanki içindeki gizli bir ateşten ısınanlar gelir duada aklıma.
Üstüne eğildiklerinden duman yükselmesede
İçine atıyordu öylece kalan ölümleri.
Yalnız bunu için sana yalan söyledim, bunun için dedi bir ses.
Daha yalnız değilim artık kabrime geldiğin için.
İnsanın önünde oyalandığı oyuncakları çok benim bir oyuncak alanım olmasada
Gömlekleri, pantolonları ütüleyip çekmecede olanda olamadım.
Paslı sokaklarda kayboldukça varlığımı sevdim.
Köşklerden kaçıp deniz kenarında bir umman, gül dalı olduğum için kıyıma gelirdi köpekler ve kediler.
Sırrımla örtündüğüm için balıkçı ağları üşütmezdi, gökyüzü kıpkırmızı olurdu.
Dağlardan daha yalnız olduğum için dualarım kabul ediliyordu.
Şeytan ışıklı vitrinler, eğlence yerlerinde vakit geçiyordu.
Sadece küçücük bir gül benim özlediğim.
Ve sokak üstünde saklıydı varlığım.
Birkaç dize öğrendim, okudum sokak şairinden.
Her şeyin yok olduğu yerde.
Rabbiyle Musa’nın konuşmasıydı.
Ve daha da mavi oldu düşlerim.
Her gece bulutlara b/akarak yolumu arıyordum.
Açık bir delildi hepimiz gibi
İşte b/öyle, bir kanat gizlidir beni görenden gelen.
Kim bilir hangi yolculuğa,saatin içinden çıkmış bir kadın ağlıyordu.
Sen duydun rabbim onu bende.
Hangi zindandan sıra sıra akıyordu gözyaşları.
İnsandı bu, sevdaydı bu, anaydı bu, kavgaydı bu.
Gecenin hangi köşesinde uyayacak her gün birahaneden çıkan sarhoş.
Pabuçlarının bağları çözük bir dilenci camii önünde bekliyor.
Kim inandı yaratanın yüceliğine bilmiyorum.
Biz zalimlerdeniz diyenler kısırlaştırır sokak arkadaşlarımı.
Balıkçı geçti önümden, sanki küçük bir balık bağırıyordu hepimiz gibi.
Vereme yakalansamda o senin güzel adından.
İlk kez bir garip gülümsedi,
İlk kez bir garip altı ay tedavi ettirdi
İlk kez bir garip bana yeni elbiseler aldı
İlk kez beni bir garip ziyaret etti hastanede
İlk kez öldüm
İlk kez biri beni bu kadar çok sevdi.
İlk kez biri beni adımla çağırdı.
İlk kez biri sokaklarda olmasada garipler mezarlığında benimle uyudu.
Aylarca bekledik, gözlerimiz yolda.
Hiç gelen yok.
Bir koku kaldı ondan.
Artık bir gül ağacım olmuştu.
Kabrime dikmişti, bu gülün değil o garibin kokusuydu.
Biliyorsun ölüm diye bir şey yok demişti en son konuştuğumuzda.
Bu ölen adam, gerçekten eşi benzeri olmayan.
(Y.ed)