Bana suskun, bana habersiz bir sır...

Kaybettiğim dünyalıklarımı
Kazandığım dünyasızlığıma yasladım.
Ne de olsa dünyasızlığım kaybedişlerimin anası..
Alfabesi yazılmadı duygularımı sunabileceğim kelimelerin,
Şiirlerim,
A' dan z' ye sınırlandırılmış bir alfabenin tutsağı..
Hayır,
Anlatabileceklerim oluşacak tüm kelimelerin içinde ucuz bir imla..
Geçmiş zaman,
''Sana suskun olmayı ne kadar dilerdim
Ve bir sır olabilsem nikabında! ''
Bana suskun, bana habersiz bir sır...

Aynada gözbebeklerim,
Sırrına iniyorum,
Hiçbirşey diyor geçkinliğimdeki biri..
Kimsin diyorum.
Hiçbirşeyim diyor...
O an yüreğimde yüksek makamlara konduramadığım değerli çok şeyin,
Artık hiçbir şey olduğunu görüyorum...
Ben' imle beraber...
Haberler getiriyorlar uykularımda,
Bilinmedikleri bilmeyi öğreniyorum.
Ve bildiklerimi susmayı...

Dünyaya ait zaman birimi ilerledikçe,
Halim halin oluyor..
Sırlarını öğreniyorum kaybettiklerimin,
Ufak bir bilmece sunuyorum uykularımdaki öğretilerden,
Yer yerinden oynuyor...
Gerçek yüzünü görünce dost dediklerimin,
Uykularımdan kaçıyorum...
Ruya ile dünyaya kefen biçiyorum...