Bana söyle Şiiri - Feridun Eren

BANA SÖYLE

Zamanla oda düşüp ölüyor
Ah benim yol yordam bilmezim
Kim bilir kimler gelip geçti zihninde
Ya da ellerini tutup göğsünde büyüttüğün

Ne kadar hezeyanların var
Ne kadar gözyaşın
Ellerin hiç kaydımı
Sen kendini tüm kayıtların altında çektin mi?
Düşme
Demedim mi?
Düşme dedim

Hangi renkli iklimlerini
Nerede beslemiştin
Hangi derin derin derelerde yüzmüştün
Belki bazen olaylara ağlamışlığın vardı
Bazılarına gülmüşlüğün

Şimdi seni şehir içi otobüslerinde görüyorum
Yıkılmışlığın gözlerimin önünden geçti gitti
Hayattan bezmiş bir ruh halın vardı
Otobüs camına ağırlaşmış başını yaslamıştın

Çok derindin, büyük bir boşluğa baka duruyordun
Âlem yok olmuştu gözlerinde
İnsanlar yok
Otobüs bekleyen yolcular yoktu sanki
Sen vardın
Sende başkası yoktu

Birde ruh ve akıl pencerenden hiç ayrılmayan
Aklında takılı kalan
Kim vardı
Seni böyle büyük düşüncelere sevk eden
Bu yaşta hala unutamadığın kim vardı

Neden derin derin boşluğa bakıyorsun
Bir şey mi sana göründü yoksa
Geçmişini mi seyrediyorsun
Seni güldüren bir anın
Bıraktığın hoş bir sedan
Var mıdır gözlerinde
Bana söyle