Bana Sormayın Beni Şiiri - Hümeyra Doğan

Bana sormayın beni!
Henüz bulamadım benliğimi,
Tanıyamadım yüreğimi.
Yakalayabilmişken hayallerimi,
Kaybettim tüm sevinçlerimi.
Bazen bir turnayım adına türküler yakılan,
Bazen de bir türküyüm dillerde yürekleri okşayan.
Aşığıyım yürekli aşk cümlelerinin,
Düşmanıyım ağlatan kelimelerin her hecesinin.
Bir uçurtmayım, ufacık yüzlerde kocaman sevinçler oluşturan,
Ve bir kabın içerisinde bir avuç suyum
Üzerinde hayallerle yüklü kağıt gemileri yüzdüren...
Bazen deli bir fişek gibiyim kasırganın ayaklarında,
Bazen de asilliğiyim Küheylan'ın dik duran başında.
Bir martıyım azgın dalgalar arasında,
Küçük bir balığım aç martının gagasında,
Ve masum bir çiçeğim yaşlı dedemin yaylasında...
Bana sormayın beni!
Bilsem de anlatamam kendimi.
Size sorsam anlatabilir misiniz kendinizi?
Yüreğinizi kapkara eden 'ben' i,
O karalığa rağmen köşesindeki bembeyaz 'sen' i,
Söyleyin anlatabilir misiniz?
Ben her şeyim, her şey benim olunca
ve hiçbir şeyim her şeyden uzak olunca...
Tatlı bir mutluluğum hayallerinizde,
Vazgeçilmez bir anıyım belleğinizde.
Bazen, Kaf Dağının ardındaki kırmızı elma,
Bazen de, gök kuşağının ucundaki bir küp altınım.
Ben 'sen' im sen göçünce uzak diyarlara,
Ben 'ben'im sevdam ulaşınca kara gözlü aşıklara.