kalemim;
kağıdımın ırzına geçtiği günden beri,
seni arzulamıyorum...
bana şiirim deme! ...
ben şairim, şiir benim...
30 kasım
Kabataş İskelesi
Ben ve Ben
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Ama az ama çok.
Şiirle aramızda o müthiş büyülü bağı kuran, abartının sevimli ikna yeteneğidir.
Şiire ciddi bir kaş çatış var burada, bizzat yaratılan şiire.
O tatlı abartıyla haddi soruluyor: Neden kendine şiir diyorsun, şiir olan sen değilsin benim.
Doğal olarak bu bir döngü. Doğal olarak asla kısır olamaz.
'kalemim;
kağıdımın ırzına geçtiği günden beri,
seni arzulamıyorum...'
Ne güzel ifade edilmiş bir iç çatışması. (ve ürünle, şiir bir ürünse.)
' bana şiirim deme! ...
ben şairim, şiir benim... '
Ne güzel ifade edilmiş bir iç barış. (ve saklı ben ile, şiir saklı ben ise.)
kağıdımın ırzına geçtiği günden beri,
seni arzulamıyorum...
bana şiirim deme! ...
ben şairim, şiir benim...
__Offf.. Etkileyici ve düşündürücü....Tebrikler...
kalemim;
kağıdımın ırzına geçtiği günden beri,
seni arzulamıyorum...
bana şiirim deme! ...
ben şairim, şiir benim...
TÜM YORUMLAR (9)