Bana Sevmeyi Öğretin... Şiiri - Nihat Gülle

Bana sevmeyi öğretin sevip sevilmeyi
Bana çalışmayı öğretin,azmedip başarmayı
Sevip sevilmeyi,insanca yaşamayı
Ucunda ölüm dahi olsa doğruyu söylemeyi

Kızmayın bana çok sorarsam,öfkelenmeyin
Bağışlayın kusurumu bilmezsem ayıplamayın
Öğretin bana inceden inceye her şeyi kızmayın
Anlatın bana hayatı dolu dolu yaşamayı

Benim yüreğim taze bir gül
Bağırma bana her zaman; gül
İnsan dediğin uçsuz bucaksız bir gönül
Ben sizlerin emanetiyim kölesi değil

Açtıkça içimde büyür sevgi çiçekleri
Sonsuza uzar hayallerimin dalları
Alemlere sığmayan Rabbimi
Öğretin bana yüce peygamberimi

Bana ruh verir hayat verir her öğrettiğiniz
Bana yaşama sanatını hünerini öğretiniz
İyiliği güzelliği doğruyu bana bildiriniz
Bana karşılıksız vermeyi anlatınız

Beni bir oyuncak yada bir robot sanmayın
Yarının büyüğüyüm bana kötü davranmayın
Ben size emanet edilen bir Tanrı misafiriyim
Bana dürüstçe,dosdoğru yaşamayı öğretin

Ben küçük bir öğrenciyim sevgili büyüklerim
Ne verirseniz onu bilir onu söyler yaparım
Kalbime sonsuzluğun tohumu ekilmiş ben bir cevherim
Kusursuz olmak değil, eksiksiz yaşamaktır hünerim