Bana Şair Demen; Değilim.

Koşmadıysam yardımına yurdumun
Bana şair demen, şair değilim!
Dostu isem hain bakan bir kurdun
Bana şair demen, şair değilim.

Ben yanında olmalıyım kuzunun
Değil mi ki farkındayım pusunun,
Sezmiyorsam hilesini soysuzun
Bana şair demen, şair değilim.

Akmadıysa yanağımda gözyaşı
Su çıkmazsa sıktığımda bir taşı,
Öfkem yoksa düşmanıma hep karşı
Ban şair demen, şair değilim!

Şair o ki; benden önce uyanır,
Her bir derde perde olur, dayanır.
Asla küsmez, kurtuluşa inanır
İnanmazsam şair demen, değilim.

İkbal için geçmişime sövemem
“Gelen ağam, giden paşam.” diyemem.
Hatır için çiğ tavuğu yiyemem
Yiyiyorsam şair demen, değilim.

Lakırdıdan, boş lügatten anlamam
Koku vermez sahte gülden anlamam.
İhanetten, desiseden anlamam!
Anlıyorsam şair demen değilim!

Canım vardır emaneten taşırım,
O istesin, nerde olsam koşarım!
Ben ağlarım, halk gülmüşse coşarım.
Coşmuyorsam şair demen değilim.