Bana sahip çık Şiiri - Melike Cakmak

Arkama döndüğümde silikleşen hayat boşluğu
Köprücük kemiklerine dayanan o canı bildiğindendir
O an , işte o an bir silüet halinde geride bıraktıklarım
Peşin olan dünya hayatına serzenişlerim.
Ne bir zannın ne de nüktelerin
Arkasını bile dolduramayacak kavruk nehirlerin
Rengine kanamam.
Artık, rafa kaldıracak boş kutularım yok
Savruk savruk döküntülerim, yaşayışlarım var.
Mükâfatı yok kabullenişlerimin.
Sordum, aşağılara baka baka sordum;
" Bir ben miyim anlamsızlık sancılarının yaveri?"
Ses yok, bekledim, çünkü "bekle" dedin
İnandım.
Memnuniyetli insan simâları dolduruyor odaları
Kapmaca oyunu için sıra bekliyorlar,
Vergi dairesinde.
Kafası karışık, uzun saçlı sokakların kuaförüyüm,
Özür dilerim, uzun kalpli yolların kırıntılarıyım.
Özür dilerim, halimi görmeden
Beni O "Meryem" gibi korumanı istedim.
Sıcak fanusu istedim , kirlenmemişliği
Ancak böyle yol yürünmezdi ki , bilemedim.

karanlık kırbaçların zulmü ile donatılmışken şehrim
Kalplerden kini sıyıracağın yüce bahçeni arzuladım.
Özür dilerim,
Ya beni yol yürüyecek ayaklarla sar
Ya da bulamadığım yanına layık gör
İlimsiz ve kör bir burgaç olarak,
Nasıl hâlâ seçeneklerimi yazacak bir kalemim var?

Tekinli, hayalperest gecelerle oyalanacak
Sırıtık duran kavgalarım ve yer kapmacalarım
Unuttuğum gün seni, ışıklarını yakıyorlar.
Kimisinin perdeleri de açıktır hattâ.
Bozuk paralarla oynadığım, diğerleriniyse savruşturduğum dimağımı dağıtırken
Aklıma geldin
Ve o an yine silikleşti hayat boşluğum
Bütün bunlar ne için ?
Sessizlik ,sessizlik ,sessizlik..