Bana Ölümlü Bakışlar Atma Şiiri - Nefes ...

düşündükçe iğrençleşiyor
iğrençleşiyor kafamda
biçtiğim tarlalar
dağın en ücra noktasında
ölüyor
ölüyor çiçekler
ölüyor para basan her insan
kapanıyor meyhaneler
yerine mezar taşları dikiliyor
biçişlerin sonu geliyor
sessizliği duyuyor musun
bana ölümlü bakışlar atma
öl, öl artık
sendin tüm fecir gökyüzünü seyreden
sendin kafatasları bağışlayan bana
sendin bana aşılayan
cehennemlik gördüklerimden biri olma korkusunu
şimdi sen mi dargınsın bana, ben mi sana
giy kefenini
ve beni unutma
yaşamanın intihardan
intihar etmenin boş durmaktan evlâ geldiği sessiz saatlerde
unutma beni
unutma
seni karanlık dalgalar yutunca
hepsi benzinli ellerin yüzünden
ve lüzumsuz tarlaların kötü adam gülüşü yansıyınca gâfil gözlerinden
onları bana yansıt
ve ben de güleyim
gözüm kuruyuncaya dek ateşe karşı
fecir ışıklarını ben de göreyim
geçici, yanıcı bir isyanla vurayım bağrına senin
zulüm bitsin
ışıklar sönsün
ağlayan insanların gözyaşları da
ama sen öl
öl n'olursun
çok susarsan
giderken beni de al
sana bir damla suyum varmışçasına
ve ölüm yokmuşçasına saçmaladığım günleri vur yüzüme
ekinlerimi başıma çal
uzun tarlalarımı arşınla
beş yüz gelirse vur
yedi yüz gelirse toprağa göm beni