Bana ölmek bir şiir

Bu yolun sonu pek hayırlı değil annecim,
ben ya bir bileğimi dikine keseceğim
ya da bir tırın önüne atlayıp beni kocaman lastikleriyle ezmesini bekleyeceğim
ya dur bakalım belki daha az acılı bir yöntem bulursam onu da deneyeceğim.
Sen yine de şunu bil isterim,
başıma gelenlerin hepsi benim yüzümden
senin doğurduğun o güzel yüzünden
yüzümü babamın bodrumdaki yüzlerce aletin arasından en keskiniyle derinlemesine keseceğim.
özür dilemeyi ne çok isterim senden, ondan, Allahtan…
harcadığım mürekkeplerden bir af dilemeliyim, beni affedin yüce edebiyat! Yazdığım şiirlerin tamamından dolayı
tüm şairlerden özür dilemeliyim.
Yazılanları bir bir unutup hepsini ateşe vermeliyim.
Oysa ne kolay ateşe vermek bir şeyleri;
İsrail senelerdir bebekleri yakarken vicdanı rahat, işten kovan patronların yaktığı ocaklar kül olur,
estetik açıdan göze hitap etsin diye dostuma mektubumun kenarını yakarım.
Ben mektuplarımın çoğunu sobaya atarım.
Şimdi nasıl hissetmeliyim annecim?
kucağında uyuyamadığım günlerden birinde gitti tüm masumiyetim.