Sabah yüzümü ıssıran rüzgar, söyle ben nerdeyim.
Bütün bu dolaşan insanlar arasında neyim.
Bakışlarımdaki yorgunluk, başıma dert olan yüreğim.
Neden çoğu gibi umursamaz, kolay çözümlere teşne değilim.
Yokuşa sürmek işim gücüm, benim fazlam ne, onlar gibiyim;
iki elim, ayaklarım, gözlerim. Batan güneş, açan çiçek neyime.
Her söylenen söz ne derdime; geçen arabalardan, yiten zamandan
nem kapıyorum. Duyarsızlıklarda tükeniyorum. Herkes öyle böyle
yaşarken, ben iğneyle kuyu kazıyorum, faydası neyse.....
16/12/2003
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 19.1.2004 01:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gökhan Oflazoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/01/19/bana-neyse.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!