BaNa Ne Ki...? Şiiri - Mine Özdemirtaş

Eyy..! beyazı söküp esmer göğün koynundan
katran karası gecelere salan kadın
zenci sabahlara uyanmaktan hiç mi usanmadın..?

siyah beyaz bakan bu şaşı resim.sinirime dokunuyor bilesin
bir yanı gülen bir yanı ağlayan şu şaşkın sahiden sen misin..?
gel sökelim çiviyi çakıldığı yerden... olsun bitsin.
duvarı evi bahçeyi bu sokağı hatta bütün mahalleyi
koyalım topal bir atın terkisine komşu köye gelin verelim
ne dersin?

haydi gel.... deli akan bir su kenarına taşıyalım bu semti / suda boğalım
ya da yırtalım baştan başa.

bir ucundan sen tut bir ucundan ben / silkeleyelim
dökülsün tüyleri
sonra da adına kel aynak kuşu diyelim / gülelim
hatta taşlayalım / dövelim / lanetleyelim çoktan hak etti.

Ne o.... ne oldu..sen neden açtın ki şemsiyeni..?

kimi koruyorsun ıslanmaktan deli..?
zaten sırılsıklam görmüyor musun kucağında ki kedi.

tamam.... tamam.... ağlama..vazgeçtim... bunları diyen çoktan gitti.

yırtıklarını yamaman için tamamen sana bırakıyorum bu kenti
ister siyah beyaz resimlerin şaşılığına göm kendini.
istersen lacilerinde öl şafaksızlığının
bana ne ki...?