Bana Kuşları Gösterişin(mensur şiir)

hala akışı kınında durmayan gecen sıkboğaz defterimde. kalemimde
savaştığım ötekileşmemle dar edersin bana sayfaları. sığmazsın kelimelere.
düşünme ben.i ama düşün seni nasıl sevdiğimi.hal olunamadığını bir türlü
anma aklımı yitirdiğimi ama an akılsızlığımı kandığımı bana kuşları gösterişine
bakamadığım baharları sen göstermiştin sanmıştın oysa bu da değilmiş hayatın başlangıcı
ben sana değil anladım ki kanmışım yeryüzüne doğmaya uzun uzun ağlamaklı çelişkili
hiç düşünmemiştim hayat sen mi demekti yoksa ben bir başkası mıydım içimdeki
kendi içimde ben ben değilim bu sendeki bıraktığım olmalı hiç büyümeyen acımtrak tortulu
dünyayı karşıma almak seni almaktı başkası değildim kusurlu ancak sendeydi dünya
yangınımı tartışma konusu yaptım tüm aşklarımda seni sorgulamaya çıktı tüm vargılar
içliğimdin korundum üşümekten ayrılışını giyindim gamzelerini kuşandım yüzüme
uzlaşamadım gene de kendimle bir sen vardın benden de ötede kucak kucak can çekişmeli
senden öncesiydi hayatta olmamanın çoğul sancımalı çıkışsızlığı affet düşüncesizliğimi
ben değil bir başkasını kendimi düşünsem anlar ağlarım ihanetime suçlanmış çocuklar gibi
sussam kendime susar sana haykırırım suskunluğumla başka bir dalda aynı ağacın meyvesi o biz miyiz
güzellik bir ağaçsa sen en güzel dalı ebn aykırı kanat çırpışlı bir bahar kelebeği ömrüne zaman biçmeyi unutkan
ben güzelliğine boynu bükük bahar dalı al güzelliğine sür dalımı sonsuzlaşalım şımarık tedirginliğimizle