bana-kaldi Şiiri - Oktay Doğan

Gönül bahçeme yeni umutlar ektim
Gül sanmıştım dikenleri bana kaldı
Ne çektimse hep insanlardan çektim
Melek sanmıştım şeytanı bana kaldı

Dost dedim dost bağında eğlendim
Düşmanlıkları dostlardan öğrendim
Türlü çirkinlikler gördüm; iğrendim
Dost sanmıştım düşmanı bana kaldı

Bütün, güzelliklerle girmişler cenge
Kim, neden, niçin girer ki her renge
Allah’ım; bu nasıl bozuk bir denge
İnsan sanmıştım mahluku bana kaldı

İkiyüzlü bencil daha ne ararsan var
Kötülüklere yenilmiş yürekteki har
Sadece temiz sevgiye bu dünya dar
İnsan sanmıştım hainleri bana kaldı

Bedeli ödenmeyen ihanetler kum
Olup, bitenlere sen gözlerini yum
Gel de gelecekten güzel şeyler um
İnsan sanmıştım körleri bana kaldı

Hak, hukuk, ahlak sınırlarını aşarsa
Sana dokunmayan yılan bin yaşarsa
Hele suskunluklara bakıp da coşarsa
İnsan sanmıştım kaypağı bana kaldı

Umutsuzsun; deyip durmayın bana
Tek bir ışık gösterin sevgiden yana
Yok edilmiş insan olmaktaki mana
İnsan sanmıştım zalimi bana kaldı

21.03.2010/Pazar Saat:02:30