Zaman pırıltısını aldı gitti
Hayatın anlamı böylece bitti
Dalgınca baktım epeyce ardından
Haykırdım, ağladım dedi ki yitti.
Ömrümün sırlarını keşfetmeden
Süründürdü, öldürdü tahamüden
Usul, usul kendine çekti beni
Hiç mi, hiç taviz vermedi kendinden.
Bilseydim böyle olacak susmazdım
Yalan, yanlışı kafaya takmazdım
Neler, neler kaybetmişim bilmeden
Bezgin değil dolu, dolu yaşardım.
Şimdi topraktan daha ağır zaman
Muğlak sesler çağırır tenhalardan
Bir nefes daha boğulur sonunda
Yalnızca bir çukurdur bana kalan.
Kayıt Tarihi : 7.1.2022 10:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!