Mürekkebim yorgun bir karanlıkta akar resmine.
Eskiye dönmez içimizin çocuğu artık.
Her mevsimi yaz eden şarkılar bilir; ama söylemezdik
Melek kokulu uykulardan uyandırmamak için kendimizi.
Eritirdim yüzündeki anlamı her yay yana oluşumuzda
Tenini ağlayan bir çocuktu bana.
En güzel yanım sana açan çiçeklere dönerdi sen bakınca.
Falın içine düşmüş ellerin vardı
Elini veremediğin uzak şehirde bile unutmadım sıcaklığını
Kayıt Tarihi : 29.11.2003 15:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!