Bana İstanbul ol Şiiri - İlknur Tavasav

Bana İstanbul ol.Yedi tepesin'de senden izler bulayım.Her bulduğum izde sana biraz daha sokulayım.Adın şiirim olsun.Sakla beni. Yüreğinin kuytularına gömmelisin beni, en gizli köşesine.Ama bana İstanbul ol.Esmelisin püfür püfür lodos gibi,imbat gibi.Yosun kokmalı nefesin,sevdiğim.

Ya'da bana İstanbul'u bağışla.Ruhum her kanadığında merhem diye seni yaralarıma basayım.İstanbul bizi sarsın,sen beni.Öyle sarıp sarmala ki beni, en yabani sarmaşıklar bizi kıskansın.Kız kulesinde gözlerinin dipsiz kuyularına düşeyim.Eminönü'nde en salaş balıkçı da senin ellerinden balık ekmek yemeliyim.Sultan Ahmet de seninle secdeye durmalıyım,sen önde ben ardında.Tüm aşk hayatımda peşinden geldiğim gibi.Unuttun mu? ben senin gölgenim.

Bana İstanbul ol sevgilim.
Yada bana İstanbul'u bağışla.
Ya'da beni baştan yarat.
Ben'i yeniden ben yap.
Sen ki beni aşk'la yoğuran/sonrada doğuran/değil misin?
Bana dünyada senden bir cennet yarat.
İçerisinde kaybolayım.

Bana İstanbul olmalısın.Tutmalısın ellerim'den.Sürüklemelisin bizi Marmara'nın derinliklerine.Denizin tuzlu sularına karışalım.Köpük köpük,dalga dalga vuralım sahillere.Yunuslar yoldaşlık etsin sevdiğim.Altın boynuzu yüzerek geçelim.Vuralım kendimizi Arnavut kaldırımlı taş sokaklara.Ama unutma ellerin hep ellerimde.İşte bu yüzden bana İstanbul olmalısın.Yada bana İstanbul'u bağışlamalı sın.Sen artık beni ben yapmalısın.

Mısır çarşısında ki baharatlar gibi ağzımı dilimi tatlandırmalısın.Şiir tadındaki sohbetinle okşamalısın ruhumu.Yüreğimi okşa sevgili.Çok özledim, artık susan dilini.Şiir olmalısın,Hece hece okuyayım seni.Aruz ol/koşma ol/koşut ol/istersen mani ol.Hiç bıkmadan ezberleyeyim.seni.
Ama ya İstanbul ol./
Yada bana İstanbul'u bağışla./
Beni baştan yarat/
Yeniden doğur bizi.