Bana İnsan Kalabilmeyi Öğret

Muhammed Salih Gedik
27

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Bana İnsan Kalabilmeyi Öğret

Öğretmenim,
henüz yedi yaşındayım.
Okula da ilk gelişim.
Bana bilmediklerimi değil,
bilmem gerekenleri öğret.
Okumayı, yazmayı ve dahasını...
Ne olur benzetmeyin beni!
Ne bembeyaz bir kağıda
ne de bir başkasına.
Küçüğüm, çocuğum ama,
bomboş gelmedim evden.
Öğrendiklerim var annemden,
ve örnekliği babamın.

Tertipli, düzenli olmayı,
oynadıktan sonra dağınık bırakmayıp
toplamayı oyuncaklarımı,
hem de yerine koymayı,
annem öğretti.
Okulda da neyi, nereye koyacağımı
siz öğretin öğretmenim.

Yatmadan önce ayaklarımı,
sabah kalkınca yüzümü,
heladan çıkınca,
yemekten evvel ve sonra
sabunlamayı ellerimi.
uzamış tırnakları kesmeyi,
ütülü olmasa da temiz giyinmeyi
annem öğretti bana.
sizde aklı yıkamayı,
vicdanı keselemeyi,
ve temiz kalmayı öğretin öğretmenim...

Elimden tutmadı babam düştüğümde,
kaldırmadı da.
ayakta durmayı,
kısa sürede yürümeyi,
düşünce kalmasını
babam öğretti.
ne yaptığıma karıştı
ne de sırtını döndü
seyretti ilgiyle beni
sevdiği bir filmi izler gibi.
nasıl yapacağımın yollarını gösterdi
seçimi bana bıraktı
destek oldu
ümit verdi
gayret dedi
güce güven kattı
bana verdi babam.

öğretmenim,
bana kendi doğrularınızı değil,
özüme uygun olanları öğretin.
yanlış yaparsam uyarın.
ama nedenini de açıklayın.
olgunlaşmam için gereken güneş ışığı/hatalarım
üzmesin sizi
kızmayın, bağırmayın,
dağlamayın yüreğimi.
dolaşmasın tatlı dilinizde
acıtan ekşiten kelime.
kurallarla boğmayın
hareket etmek zorundayım
özgür olursam dikkat ederim
başkalarının hakkına.

öğretmenim,
güzeli göster sen
daha güzelini iste benden.
takdir et yaptığımda
ödül istemem sizden.
-öğretmen, dedi annem;
okuldaki annedir/babadır.
öyleyse anne duygularıyla yetiştirin
baba şefkatiyle besleyin
rol olmasın içten olsun sevginiz
zira en iyi anladığımız şey
sevgidir bizim.

bana sorumluluk verin
başıboş bırakmayın
sizi benden beni sizden
hem de derslerden soğutan ödevler vermeyin
yapabileceğim, zevk alacağım
şevkle sarılacağım görev yükleyin sırtıma
taşıyamazsam siz değil ben utanayım
güvenin bana
kara etmem yüzünüzü.
ben de size güvenebilir miyim?
insanlığa yararlı biri eder misin beni?
ne olacaksam olayım,
doktor, veteriner, hakim, ressam...
ama insan olayım
insan doğdum, insan kalayım,insan öleyim.
rehberim olur musunuz?
verin ellerinizi öpeyim,
size köleliği özgürlük bileyim.

Muhammed Salih Gedik
Kayıt Tarihi : 8.2.2009 21:47:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Muhammed Salih Gedik