Bana Hep Çocuksun Derdi Şiiri - Celal Bahar

Sen hiç büyümeyen çocuksun derdi
Günden güne çöktüğümü görmeden…
Hep dizlerine sığınmamdan bahsederdi,
Gözlerimden yaş döktüğümü bilmeden…
***
Oysa ben gizli gizli kollarında ağlardım,
Ona sığınarak ta gözyaşımı saklardım.
Severdi belki de içten içe ama merhametten.
Aşkıma inanmazdı ki, beni çocuk bildiğinden.
***
Senin gibisini daha önce görmedim derdi,
Öyle ya erkek dediğini hiç kimse böyle bilmezdi.
Haklıydı bu yüzden,
Zira öyle zayıftım ki karşısında,
Başka ne düşünebilirdi ki,
Ben titrerken her bakışında.
***
Bir türlü başkaları gibi olamadım,
Çok çalıştım ama ben ona kıyamadım.
Oysa biraz gururlu olabilsem,
Biraz uzak durabilsem,
Gel dediğinde olmaz desem,
Git dediğinde kalabilsem,
Böyle zayıf olmasam,
Mesela ayrılığı göze alabilsem,
Gözlerimdeki yaşa sahip çıksam,
karşısında ağlamasam,
Beni çocuk bilmeyecek, acıyarak sevmeyecekti...
***
Of of, bu da benim kaderim elden ne gelir.
Alnıma yazılmış bir kere gayrı kime ne denir.
Çaresi yok;
Ben hep çocuk kalacağım karşısında.
Ve o;
Başka türlü sevecek ömrümün kalan yarısında...