Bana Gel Şiiri - Nazlı Altan

Öldürürlerse bir gün seni,
Bana gel.
Ben alışkınım ölmeye.
Öğretirim sana da.
Sırtımda sayısız bıçakla bir kaç dağ aştım.
Yüzümde maskeyle yaşıyormuş gibi yaptım.
Ben alışkınım ölüp ölüp gülmeye.
Yaralarlarsa bir gün kalbini,
Bana gel.
Öper koklar sararim yaralarını.
Derin izler bırakır öyle yaralar.
Geçiremem izlerini.
Ama ben alışkınım kuşların kanadını sarıp uçurmaya.
Tek tek tırnaklarımı söktüm,
Kalbimin acısı geçsin diye alevlerde yürüdüm.
Geçmiyor.
Denedim.
Ama öldürürlerse seni de bir gün,
Bana gel.
Ben alışkınım ölüye.
Suyumu , ekmeğimi paylaşırım seninle.
Anlatırım sana da.
Ölmezsen de bana gel.
Ben alışkınım öldürmeye.
İstemezsen de razıyım sana nefesimi vermeye.
Sen yine de bana gel.