Bana Dön Demiyorum Şiiri - Celal Bahar

Yüzüm yok,
Bana dön demiyorum.
Lüzum yok,
Beni sevmeni de istemiyorum.
Sadece oralarda kalma diyorum.
Sen gel buralardan ben gidiyorum.
Bilirim sıcağı seversin.
Duydum ki oralar soğuk,
Eminim üşürsün.
Eşin dostun yok,
Yalnız kalır sıkılırsın.
Buralar zaten senin,
Gördüm ki,
Herkesten çok sevilirsin.
Sensiz bu ev zaten harabe.
Eş dost desen,
Yokluğunda onlardan bana ne.
Halimi sorsan,
Ha ölmüşüm,
Ha kalmışım kime ne.
Ama sen ben gibi değilsin.
Gecelere ay,
Gündüzlere güneşsin.
Hem anne,
Hem arkadaş,
Hem de bulunmaz bir eşsin.
Tamam bana dön demiyorum.
Ama gel senin olanı al diyorum.
Ben gideyim sen kal diyorum.
Bu ceza banaysa buraların suçu ne.
Bu gidiş bendense kalanların günahı ne.
Sen gel ben gideyim işte daha ne.
Duymaz mısın?
Kuşlar bile sen diye ötüyor.
Görmez misin?
Geceler gündüzü sen uyu diye örtüyor.
Eş dost kim varsa,
Gözü yolda seni bekliyor.
Bir görsen,
Çiçekler bile boynunu büküyor,
Yapraklarını döküyor.
Her biri yalnızca sen diyor.
Dünya desen durdu duracak,
Yemin etmiş,
Sen dönmezsen o da dönmüyor.
Allah için,
Seni sevenlerin hatırı için,
Bekleyenlerin yüzü için,
Sen gel.
Yoksa herkes,
bu kıyametin suçunu benden biliyor.
Ne yaptın ki çekip gitti diyor.
Çok sevdim diyorum da,
Kimseler inanmıyor.