Bana Bir Gönül Bir de Ömür Borcun Var

Sensiz yılları müebbet gibi giyindim
Hasretin asırlık türkülerde dile geldi
Dinmeyen acıların ilacıydın
Belki günahlarımın vebali
Kabul olunmayan duamdın
Ne ben söyleyebildim ne sen geldin
Bana bir gönül bir de ömür borcun var…

Sen olsaydın bekler miydin bilmem
Yokluğunda çiçekler yetiştirdim isimleri sen olan
Gözyaşlarımla, sevgiyle suladım
Senle konuşur gibi onlarla sohbet ettim
Yüzüne söyleyemediğim o iki kelimeyi
Milyonlarca kez çiçeklere söyledim
Seni seviyorum, seni seviyorum
Bana bir gönül bir de ömür borcun var…

Şizofrenice seni yaşadım
Gün batımında hayalinle yalınayak sahilde gezdim
Geceleri sevdiğin parçalar eşliğinde kadehleri devirdim
Saatlerce fotoğraflarını seyrettim
En azından onlar senden daha insaflıydı gözlerime bakıyorlardı
Hatırlıyorum, ya korkumdan ya da utancımdan
Bir kez olsun seninle göz göze gelemedim
Ben seni sen gibi sevdim bilmedin
Bana bir gönül bir de ömür borcun var
Borcun var…

©
16 – 09 - 2019