Bana bir çay borcun var

bana bir çay borcun var
kadıköy vapurunda
martılara simit at çocuklar gibi
sonra yüzündeki gülücüklerle okşarken kubbeleri
gözlerimizi birbirimizden kaçırıp içmeliyiz.

bana bir çay borcun var
bir akşamüstü süleymaniye’de
dizlerim titrer kaldırımlarda
esnaf kahvesinde yokuşu gören
tavla oynarken gülüşüp içmeliyiz

bana bir çay borcun var
piyer loti’de nargile içerken
toprağa karışmış
eski zaman kokuları içimize dolunca
geçmişi yadedip içmeliyiz

bana bir çay borcun var
çok kalabalık bir yolun kenarında
herkesin altından geçip kimsenin görmediği
hepimizden eski bir istanbullu
çınar ağacına yaslanıp içmeliyiz

bana bir çay borcun var
evinde kendi ellerinle demle
pencerenin önündeki eski sedirde
sokağa sessizlik çökünce
minderlere bağdaş kurup içmeliyiz