Bana Ağlamaktan Dem Vurma

Bana ağlamaktan dem vurma dostum
Gözde Dem’i tüketeli çok oldu
Sanırsın zalimden korktum da sustum
Canı siper ettiğim masumiyet yok oldu

On ikiydi yaşım mirası devraldığım
Yüreğim bir cephane, bedenim karakoldu
Vatan, millet, Sakarya diye sayıkladığım
Yumruğumu sıkarken parmaklarım kan doldu

Yine ben aynı benim değişmedim, değişmem
Sözüm namustur gardaş bedenim hazır kefen
Ülküme sadakatim ilk gün gibi tazeyken
Bana reva gördüğün sıfat pek nahoş oldu.

Dün gece düşündüm sabaha kadar
Kalemin defterin ne günahı var
Vicdan sınır bilmez coştu mu coşar
Demek ki mazlumun tutan ahı var

Şairde ilhamdır şiir yazdırır
Arifte vicdandır oyun bozdurur
Cahilden laf çıkar haber sızdırır
Gizli kalmaz, kulun bir eyvah-ı var
Demek ki mazlumun tutan ahı var