Senin öykünü yazacaktım
bir çay molası ayrıldım yalnızlığımdan
sana geri dönsem yağmur vardı
işimi uzattım
yaz saatine ayarladım aklımı
gözlerim günün batışına daldı
saat yedi olduğun da
ben kış vakti beşteydim henüz
ve takviye almamış adamlığımda
saldırdım sana
etlerini kopardığım doğru
acıdımı onu bilmem
ben seni severken
kazaları kendime söylemem
O uzun yoldan sonra
bir yol kenarında
kapağını kaybetmiş bir bidon gibi
içimden sesler cıktı
inan acıkmıştım yanaklarına
içime yalanlar söyleyip
özlemedim
özlemedim dedikçe
gözlerim güldü bedenime
ve tırnaklarımı biledim yağ taşlarıyla
zıvanadan cıktım
yüzümü gövdemden kesip attım
açtım işte bir kere
Kayıt Tarihi : 22.3.2004 22:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)