Hani sözün çok olur da söyleyemezsin, cümle sonuna üç nokta eklersin.
İşte ben, kendimi gizlerim sıralı noktalar içine...
Ben kendimi ağlayamadığım gözümdeki yaşa,
Söyleyemediğim dilimdeki söze,
Bir de duramadığım sesimdeki, sessizliğe gizlerim..
Hani kimseler yanmasın diyeydi ya çabam:
Ateşin bile mahrum kalmasına kıyamadan, kendimi korun içine yama ederim.
Kısacası şimdilerde: Ateş de ben, kor da ben, kül de benim.
Serpil Çavuşoğlu
Kayıt Tarihi : 13.4.2013 23:00:00
Kayıt Tarihi : 13.4.2013 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!