Bam Telinden Nağmeler Şiiri - İbrahim Sağır

Gençlik biter, gücün kalmaz, ten erir,
Bel bükülür, saç ağarır, diş çürür,
Feri gider gözlerini sis bürür,
Zamanın elinde solmayan mı var.

Hayat iniş çıkış, karar tutmuyor,
Başına geleni hayırlara yor,
Aklın ermiyorsa var ehline sor,
Saçını, başını yolmayan mı var.

İnsanız, insana kemlik yakışmaz,
Gönül sevmez ise gözler bakışmaz,
Düşmanlıkla dostluk bir dem çakışmaz,
Ettiğini bir gün bulmayan mı var.

Ne hep derttir, ne de neşe bu dünya,
Bazen hâyâl, bazen gerçek, bazen de rüya,
Yaşadıkça hep bunları gördün ya,
Ağlayıp yaşını silmeyen mi var.

Gaflettesin, geçilmiyor cakandan,
Engin ol ki, iyi densin arkandan,
Azrail mutlaka tutar yakandan,
Bu âleme gelip ölmeyen mi var.

Dünyadır bu, lokma eder insanı,
Dağıtır toz eder şol nazik teni
Efkârın böylece söyletti seni,
Sağırım bunları bilmeyen mi var.

İbrahim Sağır