Birden yıkılmadı ev,tek tek düştü tuğlalar.
Her defasında balta yedi,hassas noktadan.
Morardı birbirine kenetli bağlantılar.
Basamıyordu acı akıyordu bağrından.
Çatlaklardan damlalar sızıyordu içine.
Çimler tuttu,yabani otlardan çevresini.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta