Balta İle Yarılmış Şiiri - Hasan Arpaci

Yaylada evlerimiz,
Tomruklardan yapılmış.
Uçları oyularak,
Bir birine takılmış.

Çatısında dabanlar,
Bıçkısız zamanlarda,
Balta ile yarılmış.
Üst üste konularak,
Gök yüzü kapatılmış.

Altında öküzler yatar,
Üzerinde insanlar.
Tezek kokusu siner birde,
Herkes dana gibi kokar.

Tek pencere ışık var,
Zaten her taraftan girer,
Küfür küfür rüzgar.
Ayrıca,
Yürüdükçe gıcırdar,
Merdivenden çıkmak için,
Keçi gibi koşmak da var.

Şimdi iki adımda,
Çıkıverdim merdiveni,
Ben biraz şaşırınca,
Yandaki bilmiş amca,
Sen büyümüşsün ulan,
Eşek kadar adamsın deyiverdi.

Sonra mirasla gitti,
Hayatta böyle bitti.
Kısrak,kömüş,danalar,
Bizlere veda etti.
Arada bir gitsekte,
Sitem ediyor bize,
Mahsun,melül bakarak,
Hasret yüklüyor gene.

Mazimize,
Gönlümüze...

Hasan Arpacı,1973,Ortalıca,Tosya