balkonumda seyrediyorum doğayı, sükutu
içim akıyor derinliklerine mavi göklerin
mutluluk sarıyor-sarmalıyor bu heyecanı
güneş cömertce kırıyor ışığını bedenime
can veriyor her zerreme, yeni doğmuş gibi!
uzaktan aşk nameleri akisleniyor sazlı-sözlü
keder bulutlarını dağıtıyor ruhumdan, dingin
rüzgar bambaşka bir senfoni, ağaçlardan koro
renklerinde yeşillikler, koyu, açık, galiberdi
sihirli bir alem, büyüsüyle sarıyor dört yanı.
kuşlar kanat çırpar uçar, kimi dalda sevişir
hazzını zerkediyor canlı tual, gerçek resim
neşe buluyor insan, altın tepside sunulu alem!
içiyor kana kana yaşamın tadını, bin-bir can
ve eriyor saadete, şefkate, dingin her beden.
(Stadt Melle)
Kayıt Tarihi : 27.4.2010 15:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Icik](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/27/balkonda-seyrediyorum-dogayi-sukutu-2.jpg)
Şöyle bir anlık bakışla bile yakalanacak o kadar çok güzellik var ki doğa içinde...
Bakıp görebildiğimiz, gördüğümüz zaman da onu yoketmek içgüdümüzü ayaklara kaldırmazsak, yaşamı sevmek için milyon tane bahane sıralanıverir yan-yana.....
Yüreğinize, bakışınıza sağlık sayın Yakup İcik...
TÜM YORUMLAR (1)