Balkon çiçekleri Şiiri - İlyas Kaplan

sürgüne mahkum bir yanım
kocaman bir ağrının istilasına maruzum
ara sıra ötesini berisini kurcalayıp hal hatır sorar
devasına imkan olmayan bir sızı

sessiz sedasız, ağırbaşlı bir çocuk gibi
bir sağa bir sola koşuşup durur

öte yanım terbiyesini hiç bozmaz
bir fabrika işçisi gibi
günün yirmi dört saati çalışıp durur
mağrur ve vakarlı
göğsümün medahar-ı iftiharı

tik tak sabah akşam işini hiç aksatmaz
ne sancısı var nede sızısı

bir büyük akasyanın yaprakları arasında
üç katlı tek bir apartman penceresi önünde
ve bir balkon parmaklığı eşliğinde

doğrusunu söylemek lazım gelirse
hiç de şikayetçi değilim

balkon parmaklığına her daim
bir ufak çocuk şiltesi ile yorgan asılır
gelen o kokuya rağmen
çocuk kokusu cennet kokusu der
katlanırım
sevinirim
hayatı sever gibi
izahı sadece bana ait bir hayat sevinci işte

bir de yanlarında olamadığım halde
balkon çiçeklerim
günü benim üzerimden yaşarlar hep

onlar sevgili anneciğimin bana bıraktığı hatıralar
ayağı kırık masamın üstündeki resimle beraber

bazen eğilip öper beni,
ben uyurken
müşfik kar beyazı saçlarıyla
gülümseyen o gök mavisi gözleriyle
seviyorum balkon çiçeklerini
annemi anımsattıkları için

bir mecburiyet bu
yoksa yaşanmaz
engellere tutsak bir hayat

redfer