* Balıkçının Kaderi * Şiiri - Serkan Aloğlu

Yine yalnız ve tek başıma rastgele dedim içimden.
Bir umut bekledim senelerce denizlerden,
Ağlar attım Ege'nin koyu sularına gecelerden,
Sabah oldu, ayıkladım küçükleri büyüklerden.
Derken, asıldım küreklere livardakiler ölmeden.
Çektim çektim kürekleri aceleden,
Çünkü İmbat patlamıştı taa ileriden.
Dalgalar sardı etrafımı birşeyler istiyor gibiydiler,
Yalvardım yakardım hırçın kızgın gibiydiler.
Ne istiyebilirler dedim, benim gibi küçük bir adamdan.
Bir savaştı adeta yaşanan dalgalardan.
Yoruldum dizlerim kollarım titriyordu mücadele etmekten.
Zaman mefhumunu kaybetmiş
Seneler geçmişti sanki yaşlanmıştım aniden...
Son bir gayretle asıldım tekrar küreklere,
Bir çatırtı. O da ne? istavruzum kopmuştu düştü birden derinlere
Artık çaresizdim korkuyordum ölmekten.
Tarih tecelli mi ediyor dedim içimden,
Çünkü aynı denizlere gidipte dönmeyen
Aklıma geldi Babam ve Dedem.
Dua ettim onların ruhuna,
Yardım istedim Rabbimden bu naciz kuluna.
Bir anda huzur doldu içime hafiflemiş, uyuşmuş, rahatlamıştım adeta
Korkmuyordum artık ölümden, yalnızlıktan ve denizden
Bir asker savaşta,
Bir sanatçı sahnede,
Bir mümin hicazda,
Eee bir balıkçı da deniz de ölmeliydi.diye düşündüm...
Uzandım küpeşteme gözlerimi kapattım ve bekledim.