Sürekli uğruyoruz zorlukla ve güçlükle,
İki bin metresi yayan diğer otobüsle.
Ancak saat bir gibi yetişebiliyoruz,
Ücreti ödeyip tabldot yemek yiyoruz.
Acele etmez isek ertesi güne kadar,
Aç kalmış olduğumdan edinemiyorum kâr.
Evimde yemek yoktur lokantam da bulunmaz,
Yemek yapsam olmuyor bu bize kâr sağlamaz.
Yani öğle vakitleri merkeze iniyoruz,
Yemek yiyip dönüyor enerji topluyoruz.
Neyse böyle anlattık bu yemek derdimizi,
Hemen hemen kimse de bilmez çektiğimizi.
Bugün menüde yemek alabalık var imiş,
Yığılma olduğundan yenilip tüketilmiş.
Sadece son porsiyon onu da biri aldı,
Dedim, yemek yok mudur şahsımıza kalmadı.
Cesim, dedi getirin hocama içeriden,
Bir anda getirdiler belki samimiyetten.
Salatası süperdi çorbası da şahane,
Helvası, balığıyla duacıydım hepsine.
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 18.2.2017 00:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!