Balığın gözyaşları Şiiri - Hanzade Servi

Son sözler söylenip
Kalp kapak-çık-ları suratınıza kapandıktan sonra,
Sudan çıkmış balık gibi kalmak değil;
Bir çift bacağa kavuşarak,
Ardına bile bakmaksızın
Koşa koşa kumsala ulaşanın acısını,
Artık onun dünyasında nefes alamayacağınız
Solungaçlarınızda hissetmek gibi…

Terk edilmek öyle acıdır ki,
Ancak hava ve su kadar
Farklı yaşam alanlarıyla anlatılabilir
İkiniz de balıksınızdır…
O evrim geçirip gitmiş;
Sen hala balıksan,
Buna terk edilmek denir
Artık geri gelmeyeceğini bilirsin
Gelse bile, deniz yatağı
Ve başka bir “ayak”lıyla
Tepende yüzer en fazla
Sense, ayak parmaklarına
Burnunu vurmaktan başka
Bir şey yapamazsın

Gerçekten böyle midir?
Terk eden güçlenir mi?
Bir insanı tanıdıktan sonra
Beğenmediğine karar vermek
Ya da en başta tercih etmemek…
O kadar tercih etmemek ki,
Giderken arkana dönüp
Ne yaptığına bakma gereği bile
Duymamak…
O evinde ağlarken,
Two and a Half Man’i kahkahalarla izlemek
Güçlenmek midir?
Neyin zaferidir bu?
Bir insanı beğenmemek…
Zafer midir?
Ama kimse kimseyi,
Lümpence zevkleri yoksa,
Sırf kendini tatmin için terk etmez
Terk edenin hayali elindeki çivili balyozun
Gerçek oluşunun sebebi budur
O kişi,
Seni gerçekten istememiştir
Y a başkasını seçmiş
Ya da daha kötüsü,
Tek başına Two And a Half Man izleyip gülmeyi,
Sana tercih etmiştir

Terk edilmek gurur kırar
Hem de patronun;
“Olmamış, daha çok çaba göster”
Eleştirisinin karşısındaki,
Usulca başlayıp
Hızla yayılan sessiz çatlaklar gibi değil
O saniye tuz buz olursun
Üstelik korkunç bir kırılma sesi çıkar
Bakışlarından…
Ve bunu herkes duyar
Tek seferde inen terk edilme balyozu, çivilidir
Yıllar boyunca,
-Bu kez sessizce-
Kalbe iner durur
İlk tuzla buzdan daha beter bir histir
Birinin
–Daha doğrusu, sevdiğin birinin-
Seni istememesi,
Senden bıkması…
Bir sürü çivi aynı anda eline inse
Ne olur?
Üstelik;
“Hah, artık iyileşti” dediğin her an,
Sanki seni duymuş gibi,
Eski izleri daha beter kanatsa?
Bir anı, bir şarkı, bir bakış…
Terk edilme çivileri,
Sırnaşık bir sokak köpeğine benzer
Şöyle bir bakman,
Yanında bitmesi için yeterlidir
Ve terk edilmenin çivili balyozu,
Asla emekli olmaz
Üstünde çalıştığı kalp
Atmayı bırakana kadar,
Her hatırlayışta
İşe baştan başlar

Terk edilmenin
İnanamamaktan gelen ağırlığı,
Geçmişte paylaştığınız en özel şeylerle,
Geleceğe dair kesin planların
Bolluğu ve şiddetiyle doğru orantılıdır
Ama bu,
Ayrılığın bir matematiğinin olduğunu göstermez
Gösteriyorsa bile,
Ben o kadarını anlamam
Matematik derslerinde
Şiir yazıyordum
Şair olduktan sonra
Matematiğe dönmek,
Sadece cezamı çekmek olur
Ki bu kadarı,
Terk edilmenin acısından bile fazla

Hayatın döngüsü her daim
Terk edenden yana işler
O ertesi sabah,
Sensiz yeni hayatının ilk gününe uyanır
Sen,
Onlu anılardan oluşan
Eski hayatının geçmiş bölüm tekrarlarına…
Öyle gıcık bir geçmiş bölüm tekrarıdır ki bu,
Her finali daha acı;
Finale giden her yol ise,
Aynı yere çıksa da birbirinden farklıdır
Terk edilene gidiş yolundan puan verilmez
Çünkü terk edilen,
Gitmesini bilmez
Hep terk edildiği yerde kalır
Bu yüzden,
Manzarası güzel bir yerde terk edilenler
Daha şanslıdır

Hayatın döngüsü
Terk edenden yana işler dedik ya…
Oyunun en önemli kuralı,
Terk edilenin beynine üflemektir
Fırının önünden geçerken,
“O da ekmek yerdi” boyutunda delirmeyebilirsiniz
Ama beraberken denk geldiğiniz
Ve kulağına eğilip;
“Bu şarkıyı gözlerine bakarak dinledim ya,
Ömrüm boyunca unutmayacağım”
Dediği şarkı
Bir anda çalmaya başladığında,
Kulaklarınızı ne kadar tıkayabilirsiniz ki?
Onun atkısının aynısını sarmış biri,
Vitrindeki bir şeye bakarken güldüğünüz mağaza,
-ki o güldüğünüz şey hala duruyor-
En sevdiğiniz kitapçının kafesi…
Hayat terk edilenin beynine,
Hep hatıraları üfler
Güzelleri de acıdır
Terk edildiğiniz an kadar…
Terk edilmek,
Beyninizi kalbinizle beraber
Üfleye üfleye yer
Haberiniz olmaz

Kalp kapak-çık-larının
Suratınıza kapanmasından daha kötüsü,
Onların başkaları için,
Önünde yerlere eğilen uşağıyla beraber
Yirmi dört saat açık olmasıdır
Hem sana hem başkalarına kapalıysa,
Avunursun
Oysa,
Seni uğruna terk ettiği “öteki kişi” değil,
Yalnızlıksa…
Bu daha ağır olmaz mı?

En iyisi derinlere,
Daha da derinlere inmek…