Balcı Dede Şiiri - Rıfkı Kaymaz

Tatlı dilli, güler yüzlü,

“Al satarım, bal satarım”
Der balını satarmış.

Her gün güleç yüzü ile,
Karşılanmış sevgi ile.
Her gönülde taht kurarak,
Tatlı dille bal satarak,
Geçinerek gidiyormuş,
Hakka şükür ediyormuş.

Çocukların dillerinde,
Onun adı şarkı olmuş:

Al Dedemiz
Bal Dedemiz
Bize güzel
Balından ver
Bal Dedemiz..

Balcı Dede, Balcı Dede,
Güler yüzlü tatlı dede!

Gül yüzünden gül kokusu,
Sanki bala akıyormuş.
Onun balı daha tatlı,
Daha tatlı çıkıyormuş.

Balcı Dede bal satarak,
Kazandığı servetine,
Yoksullara dağıtarak,
Hayatını sürdürürmüş

Kıskanarak bir gün biri,
Demiş: “Ben de bal satayım! ”
“Parama para katayım...”

Adam tezgahını açmış...
Açmış ama satamamış.

Çatık kaşla, asık yüzle,
Satılır mı kaba sözle?

Günler geçmiş, ne satış var,
Ne de ilgi çekmiş ballar.

Hanımına demiş: “Hanım,
Niçin satılmıyor balım? ”
Hanım: “Asık yüzünle sen,
Evet balı satamazsın.
Güler yüzlü olmaz isen,
Elbet balı satamazsın.
Balcı Dede, güler yüzlü,
Bal satmakta tatlı sözle.”

Hatasını bilmiş adam,
Olmuş güler yüzlü insan.