Balat Sokakları Şiiri - Özdemir Aydın 2

Yüreğim Balat sokakları gibi anne...
İçime örülü nemli duvarlar, gökyüzümde elde yıkanmış acılarım asılı...
Gözyaşlarımı temmuz güneşi bile kurutmuyor anne...
Esmer gecelerin gizemli tuzlu usu,
Genzime akar iki damlası...
Silsem içim kurur,
Yutkunsam ölüm vurur...
Baş eğsem kılıç düşer, onur düşer, ser düşer...
Aşkı, sevdayı öğrendiğim dağlara...
Güneş topladığım yerlere...
Ben düşerim !!
Ben düşerim anne, avuçladığın toprağa...
Ölüm ömrümün renkli gömleği,
Sinesinden hançerlenmiş ne kadar hüzün varsa bende...
Acının kök salmış hali nehirim,
Dudaklara bulaşmış lirik şiirim,
Yerin, göğün şeddeli yüzü kadim şehirim....
Ateş çemberinde İbrahim,
Şairin ağlattığı kelimelerim...
Zamanın önünde gülünç bir hikâyeyim...
Neyin var diye soruyorlar bana,
Neyim kaldıki anne...
Balat sokakları gibiyim anne...
İçime örülü nemli duvarlar, gökyüzümde elde yıkanmış acılarım asılı...
Gözyaşlarımı temmuz güneşi bile kurutmuyor anne...
Genzimi yakan iki damla su,
Silsem içim kurur,
Yutkunsam ölüm vurur...
Ölüm ömrümün renkli gömleği,
Avuçladığın toprağa düşüyorum...
Çok yoruldum, sana geliyorum anne...