Bala-Leylîme Şiiri - Yusuf Bilge

Sana değil, sendekine bu tutku,
Kendine yol bulduğunda anlarsın!
Dünü bırak, andakine bu tutku,
Gelmiş, geçmiş olduğunda anlarsın!

Saçlarında çiçek açan dalları,
Dudağından ışık süzen balları,
Her görüşte yüzün basan alları,
Gözden ırak solduğunda anlarsın!

Hangi bulut sabreder dağlarına?
Hangi tutsak del’lenmez bağlarına?
Eyvallahım yoktur gül çağlarına,
Gurur küpün dolduğunda anlarsın!

Ömürden üter de gönül kumarı,
Aşkta cay yapana döner zararı;
Kendine ördüğün nazdan duvarı,
Onda mahpus kaldığında anlarsın!

Seni değil, sendekini sevdim ben,
Kalbine yol bulduğunda anlarsın!
Heyy Bala-leylim heey!