Bal Şarabı Şiiri - Berke Buzkan

1.
Altında şenlik var hüzün yağmurlarının
Cam kürelerden tüm damlaları dağılır;
Baveşan Ve baveşinde
Döndükçe akşam için, koyulara göğü döküyor yine
Ben bu akşam
Kalp kuyularına sallanan kovalarımdan bal şarabı çekiyorum
Doyuncaya kadar hücre hücre beden halkım sevgilim
Tüm mevsimlerinden hislerim,arzularım
İçsin diye seni senden

2.
Tabir edemeyince lakin aciz dilim , aşkın dönüp haykırıyor aziziyyetine
Yüceltiyor lirde yüce aşkı
Uyuyan şehrimde dolaşan bir kuş tüyü zarafetiyle
Gerçek lirin tellerine, senin bedeninin baş tapınağına varınca ellerim
Diniyorum şarabın gözyaşlarında
Ardından vakit kayboluyor iki vücud birbirine karışıyor
Kalpler kupaj kokuyor bin yalduz bir lacivert gecesi,sehere meyilli
Çocuklar , boylarından aşkın kocaman entarilere giriyor ruhlarımızda
Ve şenlik ateşleri yakılıyor masumiyette
Bir kara tren geliyoruz içinde biz zenneler
Yaklaştıkça renkleniyoruz
Senle ben geliyoruz şeref meşaleleriyle kalplerimizde, kaderi oynayacağız
Sadece bir olan kaderini , tüm çıplaklığında dünyalarımızın
Haydut dünya..bizi birbirimiz önünde çıplak bırakan , tüm devranlar ve yollarla
Şükranlar sanada!

-peristeri

baveşan :rüzgar dağıtan kürtçe
baveşin: rüzgarla dağılan kürtçe
zenne : tiyatro terimi erkek kılığında kadın aktör (şiirde her iki cinsiyet için kullanma gayesindeyim )
anemon : dağ çiçeği Türkçe ve Yunanca