Bal Kadınım Şiiri - Kudret Kobal

Geçmişteki acılarına
göz yaşlarına bir şey yapamam
Ben gülecek gözlerimize
kefil olmaya
acıtmadan sevmeye
yüreğimi avcuna değil yüreğine koymaya geldim
Ne gecenin karanlığını
Ne de gündüzün aydınlığını ayırt etmeden
Yeşile pembeye elaya karaya
Her bir renge seninle bulanmaya
sen ben değil
biz olmaya geldim
senden benden gelen değil
rabbimden gelen her şeye
Acıya da tatlıya da razıyım
tüm yollardan sapmaya
yeni bir yolda el ele olmaya
dualarımızın kabulüne şükür demeye
Ben bal kadını sevmeye geldim
Yüreğindeki boşluğu
Yüreğimdeki acılarla doldurmaya değil
Ben yüreğin olmaya geldim
tenindeki ter gözündeki fer
yüreğindeki kelebek
olmaya
seninle bir değil tek olmaya geldim
ben bal kadını sevmeye geldim
zor olur belki göz yaşlarını yerine koymak
geçmişi silmek
acıları dindirmek
ben yüreğimize
umut tohumları ekmek
sabırla sulamak
nadasa bırakılmış gönül bahçenin bahçıvanı olmak
hayatı yeniden yeşillendirmek için geldim
sen ve ben
birer kara bulutken
kucaklaşıp
yıkılmış yakılmış
tarumar edilmiş hayatımızın üstüne
bereket gibi yağmaya
iki yüreğe tek bir can
olmaya
yüreğimizdeki imkansızı
yüreğimizdeki yokluğu bitirmeye
seninle bütün olmaya geldim
kanayan yaralara
pansuman değil
ilaç olmaya
tenimizle terimizle biz olmaya geldim
sana geldim
ben bal kadınımı sevmeye geldim