Namluların ucunda asılı çocuk düşleri
karanlık güneşin gölgesinde atıyor yürekleri,
Yansımakta Tanyeri’ne
gölgelerin gözünden binlerce ahval, yankılanıyor menevişlerinden toprağa onca ahlar,
Ay tutkun!
Suskun!
Deniz küskün!
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
İnsan neden bu kadar kötü?
?si=EyJCc0lCZdZqsBkf
Bu arada
“Gülistan bağı derken Türkiye’yi kastetmiştim:) bunu da buraya bırakayım:))
Dünya sorunlarından başlayıp ülke sathına yaydığım içindir handan :)))
Sırtlanları geçmişti beşer yırtıcılıkta… MAE
Çocukların bebeklerin öldürüldüğü bir dünya…
Medeniyet rafta, lafta…
Tebrikler
Acıyı kaleme alan yüreğine sağlık şairem..
Ne desek yarım ne desek eksik böyle zulüm karşısında..
Kalemin kavi olsun.
Selâm, saygı ve sevgilerimle
Artık haklıyla haksız
Doğruyla, dürüstle
Yiğitle ahlaksız birbirine karıştı!
Bu dünya
Bizim bildiğimiz, tanıdığımız, içine doğduğumuz değil artık!
Hele de çocuklar için!
Tebrikler Ata Kızı...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta