Namluların ucunda asılı çocuk düşleri
karanlık güneşin gölgesinde atıyor yürekleri,
Yansımakta Tanyeri’ne
gölgelerin gözünden binlerce ahval, yankılanıyor menevişlerinden toprağa onca ahlar,
Ay tutkun!
Suskun!
Deniz küskün!
bulut saklamış yakamozları gözlerimizden,
Gece perdelemiş yıldızlarını,
Utansak serçe yürekli
Ah, o mevhum dileklerden!
Bak sevgili, bu bizim devran, nasıl da
Sarmış, arsız sarmaşıklar
Gülistan bağı,
Zilli olmuş dünyada altın kadehten içilen zaman!
hangi yana dönsem alazlı küllük vatan
Hani bu toprağın altında binlerce yatan?
Bir de bebekler var ki! Bir dirhemi kırk yara!
Bilmezler ki! Hangi dalın neresine tutunsa?..
çatlamış her biri ellerinde bin parça
Bir ölümden bin boğum,
Bin boğumdan binlerce ah işit!
Her yanı yalan, bal dudak dünya!..
Ata Kızı
Kayıt Tarihi : 21.2.2024 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her haksız ölüm bir düğüm, bir düğüm bin ah doğurur.
?si=EyJCc0lCZdZqsBkf
“Gülistan bağı derken Türkiye’yi kastetmiştim:) bunu da buraya bırakayım:))
Çocukların bebeklerin öldürüldüğü bir dünya…
Medeniyet rafta, lafta…
Tebrikler
Ne desek yarım ne desek eksik böyle zulüm karşısında..
Kalemin kavi olsun.
Selâm, saygı ve sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (6)