Elmacık yanaklarında refah çiçekleri açıyordu .
Teni bir ummandı,
İnci çiçekleri Ya Hu aksırıyordu.
Kilitlerin güz yapraklına
gül mevsimi giymiş anahtarlar takıyordu.
Mucizevi çiçeklerden bir ada yapmıştı.
Harikulade ve azâde, yürüyorlardı akışın tersine.
Tüylerinin nağmesi, martıların gagasına düşerdi.
Esef ve elem panayırlarına ülfet iklimi saçardı.
Elleri sadrımda bir padişah kızıydı.
Aşıkları çoktu, gül dağıtırdı.
Dünyada tûba ağacıydı Annem.
Nergislerini ağuşuna toplardı.
Kayıt Tarihi : 30.10.2023 21:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rukiye Suna](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/10/30/bal-cicegi-adasi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!